Vorige week heb ik mijn 48ste verjaardag mogen vieren. Het was een fijne dag, waarop ik erg verwend ben, veel felicitaties en goede wensen heb ontvangen. We hebben samen gegeten en diverse mensen hebben met mij kunnen proosten op mijn nieuwe levensjaar. 
De laatste 18 jaar vier ik mijn verjaardag op de dag zelf en niet meer in het weekend. Dat heeft wel wat (leuke) consequenties. Zoals dat mensen meteen vanuit hun werk langs komen. En dan heb je dus ook bezoek rond etenstijd. Gezellig hoor om samen lekker wat te eten. En soms geeft dat samen lekker eten weer een nieuwe uitdaging. Zeker als je te maken hebt met diverse personen met allemaal hun eigen allergieën, eetgewoonten en voedingsovertuigingen. Zo zaten dit jaar een vegetariër, een notenallergie, een tarwe allergie, varkensvleesmijders en niet te vergeten mijn eigen smaakversterkerallergie aan 1 tafel. Zoals geschreven: een uitdaging. Maar het is weer gelukt! Met een zelf gemaakte groentesoep, een goulashsoep, rundvleessalade, couscoussalade (tnx, zussie), runderknaks (die eer komt de Unox toe), broodjes en divers broodbeleg kom je een heel eind.
We (moeder, zus en ik) zijn natuurlijk wel wat gewend. En na het bakken van een spelt-appel-blauwe bessen-taart (en laat ik de crumble topping met amandelen niet vergeten waar mijn moeder altijd haar best op doet!), is de rest een makkie? En wat is er beter voor het ego van een mens dan te horen dat het allemaal zo lekker is. Of dat je boven een pan staat te roeren en één van de eters komt je vertellen dat het hier altijd goed mee eten is! Mijn normale lengte is 1,68, maar dan ben ik toch even iets groter?.
Het was weer een geslaagde dag, ook al mis je altijd wat mensen. Sommige kunnen er niet bij zijn door werk of studie. Maar helaas was er ook een gemis doordat ze niet meer bij ons zijn. En dan mis je het telefoontje van een dierbare vriendin. Tevens kende 2018 voor ons, gezin Janssen en aanhang, een slecht begin. Maar iedereen is er goed vanaf gekomen.
Ook na het eten kwamen er wat gasten bij. Ik noem ze voor het gemak maar de “avondploeg”. 
En ook toen moest (dat zal ik ongetwijfeld van mijn grootmoeders hebben) er ook weer van alles op tafel staan. Van Melbatoast tot rijsttoastjes, van eier- tot kip-kerriesalade (dank aan de AH voor hun blauwe deksel salades zonder smaakversterkers), kazen- en worstvarianten en combinaties. Mijn grootmoeders dachten altijd dat er een compleet leger zou aanschuiven. En die gedachte heeft nog geen generatie overgeslagen?.We hebben in de gebruikelijke verjaardagskring gezeten en het glas goed geheven. Hier hou ik van!
Hoe vier jij het liefst jouw verjaardag? Laat het me weten, ik ben erg benieuwd!
Groetjes, Bianca
Hoi Bianca,
Je hebt over jouw verjaardag geschreven zoals je er ook over verteld hebt op de afdeling!
Een gezellig verhaal, tot maandag. Groetjes Els
Hoi Els,
Dank je wel! Tot maandag en geniet van deze druilerige zondag!
Groetjes, Bianca
Misschien nog even jouw leeftijd aanpassen op het voorstukje!
Hoi Els,
Bedankt voor de tip! Die moet ik zeker even aanpassen! 😉
Groetjes, Bianca
Hallo Bianca, ik heb je blog weer vol bewondering gelezen. Ik zag het helemaal voor me, zoals jij het zo knap beschrijft. Respect hoor en vooral gezellig zoals jullie je verjaardagen vieren?☺️. Groetjes jeannette
Hoi Jeannette,
Dank je wel, Jeannette.
Het is lastig om iets te beschrijven alsof de lezer erbij was geweest. Maar ook leuk om te doen en zeker met een reactie als de jouwe!
Groetjes, Bianca
Ik vier mijn verjaardag niet elk jaar. Het is puur afhankelijk van mijn gevoel. Van 1974 tot 1996 mocht ik mijn verjaardag samen met Mike vieren. Hoe mooi is dat, een broertje krijgen op je 3e verjaardag!
Maar sinds zijn dood in 1996 is mijn verjaardag, ónze verjaardag, geen feestdag meer.
Het ene jaar nodig ik mijn ouders, broertje en zusje met aanhang uit, het andere jaar breng ik het liefst met mijn gezin door.
Maar ieder jaar, op 17 april, ga ik met mijn vader naar Moscowa, even op bezoek bij Mike. Even samen op onze verjaardag ❤
Hoi Nicole,
Iedereen heeft zo zijn of haar eigen manier om de verjaardag te vieren. En door jullie verlies heeft jouw verjaardag nu een
donker randje. Maar het is een mooi gebaar om Mike te bezoeken op jullie verjaardag. Al denk ik dat ze altijd bij ons zijn.
Het gaat om het (extra) gevoel wat je erbij hebt als je op die dag naar de begraafplaats gaat.
Bedankt voor jouw reactie.
Groetjes, Bianca